پژوهشی که به تازگی انجام شده است بیان می‌کند که مغز ما بین صحبت کردن با خودمان و صحبت کردن با دیگران تفاوتی قائل نیست. چنین یافته‌ای به ما در درک بهتر شرایط ذهنی‌ای، مانند شیزوفرنی بیشتر کمک می‌کند.
به عبارت دیگر، وقتی شما گفتگوی ساکتی با خود دارید، فعالیت بخش‌های مختلف مغز با هنگامی که با دیگران صحبت می‌کنید، تفاوتی ندارد.
گروه پژوهشی با بررسی اسکن‌های الکتروآنسفالوگرافی (EEG) صورت گرفته از ۴۲ نفر، اثر کپی وابران (efference copy) را بررسی کردند. کپی وابران دستورالعمل‌هایی است که توسط مغز به دهان، لب ها و تارهای صوتی ما فرستاده میشود.
مغز با استفاده از کپی وابران می‌داند که ما چه خواهیم گفت و از این اطلاعات برای تشخیص صدای ما از دیگران استفاده می‌کند. همین پروسه را در قلقلک دادن نیز می‌بینید. وقتی افراد خودشان را قلقلک می‌دهند، چون انتظار آن را دارند، هیچ اتفاقی نمی‌افتد.
کپی وابران اثر صدای خودمان در مغز را کاهش می‌دهد تا ما بتوانیم به صداهای غیرمنتظره واکنش نشان دهیم. این پژوهش دریافت که حتی وقتی ما کلمه‌ای صحبت نمی کنیم، باز هم این اثر کاهشی در مغز ما اتفاق می‌افتد.
توماس ویتفرد، پژوهشگر ارشد از دانشگاه نیوسوث و در سیدنی، استرالیا، می‌گوید:
کپی وابران پاسخ مغز به صداهایی که توسط خود فرد تولید میشود را کاهش می‌دهد و منابع ذهنی کمی را به پردازش آن‌ها اختصاص می‌دهد؛ زیرا این صداها قابل پیش‌بینی هستند.
اگر می‌خواهید خودتان کپی وابران را امتحان کنید، صدای ضبط شده خود را پخش کنید؛ خواهید دید که پاسخ مغز نسبت به حالتی که حرف بزنید، فعال‌تر و قوی‌تر خواهد بود.
مقاله‌های مرتبط:
صدای ضبط شده برای ذهن شما حجم صدایی بیشتری نسبت به صحبت کردن خواهد داشت. این پژوهش نشان می‌دهد که مغز صدای گفتگوهای درونی ما با خودمان را به نوعی ساکت می‌کند.
در حقیقت، این همان آزمایشی بود که پژوهشگران انجام دادند. آن ها صداهای ضبط شده را پخش می‌کردند و از داوطلبان می‌خواستند تا یا چیزی متفاوت یا همان کلماتی که صحبت میشود را تصور کنند.
این پژوهش در آینده می‌تواند به ما در درک مکانیزم کپی وابران کمک کند. درک مکانیزم کپی وابران می‌تواند در درمان بیماری‌های ذهنی مانند شیزوفرنی که شخص صداهایی را در ذهن خود می‌شنود، موثر باشد.
پژوهشگران بیان می‌کنند که در مواردی مانند شیزوفرنی، احتمالا مغز نمی‌تواند این فرایند خاموش‌سازی در مورد گفتگوهای درونی را به درستی انجام دهد؛ در نتیجه شخص فکر می‌کند که صدایی که می‌شنود، صدای شخص دیگری است.
اگر زمان زیادی را به صحبت با خودتان اختصاص می‌دهید، نگران نباشید. در حدود ۲۵ درصد مردم چنین کاری می‌کنند.
ویترس می‌گوید:
این پژوهش با فراهم کردن راهی برای اندازه گیری دقیق و مستقیم تاثیر گفتگوهای درونی بر مغز، به ما امکان می‌دهد تا تفاوت گفتگوی درونی در اشخاصی که به بیماری های ذهنی مانند شیزوفرنی مبتلا هستند را درک کنیم.
این پژوهش در ژورنال eLife منتشر شده است.